Niemand wil op zijn moeder lijken, hoe mooi ze ook is.

Je lijkt op je moeder
Wat lijk jij op je moeder
Precies je moeder Helen

Nu ligt het er maar net aan welk deel van mijn moeder ze bedoelen natuurlijk.
Mijn moeder was een prachtige vrouw, knap, charmant, altijd goed gekleed en gekapt een verschijning waar je niet omheen kon.
Werkte keihard, runde met mijn vader een horeca bedrijf, voedde 5 kinderen op en stond ook nog voor iedereen klaar. Allemaal waar ik graag op lijk en het voor een deel mee eens ben. Nou wat zeur je dan. Sleutels kwijt, telefoon onvindbaar, gat in mijn hand, niet kunnen koken en van bedden opmaken al helemaal geen kaas gegeten. Precies je moeder Helen, mompelt Lucio dan.
Allemaal waar ik niet mee geconfronteerd wil worden en helaas het wel mee eens ben. Haar autoriteit, alles kreeg ze voor elkaar met haar donkere ogen, kampioen in ogen rollen, draaien, opdrachten geven, boekdelen spraken haar ogen en we vlogen voor haar, daar kwam geen woord aan te pas. Tegenspreken was geen optie, mijn moeder had altijd gelijk en ja meestal had ze ook gelijk en dat was het lullige eraan. Dat deel ben ik het niet mee eens, of heb ik dat weggeduwd vanwege de traumatische ervaringen en afgesproken dat ik begrijpend, lief en altijd open sta voor de ander.
Toch kan ik ook wel genieten van de bitch in mij als die zich manifesteert en met de dingen gaat bemoeien, dus toch ook daar een beetje Ma? Het universum is geweldig, ik tref een partner die alles altijd weet te vinden, zeker geen gat in zijn hand heeft, heerlijk kookt, bedden opmaakt als geen ander, vooral de dag van het schone beddengoed is verrukkelijk. Nog blijer ben ik als hij iets kwijt is en ik het weet te vinden. En zelfs afgelopen week deed ik vreugde dansjes, toen mijn vriendin, ja het Universum trakteert mij enorm, een belangrijk mapje van onze stichting ergens heeft neergelegd en niet meer wist waar. Ik riep verheugd “geweldig” want ja, op zulke momentjes heb ik even het gevoel ik ben niet de enige, sterker nog, ik schitter dan een paar seconden en voel mijn hart overlopen van zelf acceptatie en liefde. Ook daarin lijk ik dan weer erg op mijn moeder schijnt het……..

1. Jeffrey Tuitjeron 21 april 2014 at 13:46 said:Heel mooi Helen 

• helenleroyon 21 april 2014 at 14:49 said:Dank je wel Jeffrey! xx

2. Ineke Vosman on 21 april 2014 at 14:25 said:ha Helen, prachtige tekst en zo herkenbaar! En…ja, het universum werkt altijd mooi mee in dit soort zaken. Altijd leuk om van “bovenaf” naar je leven te kijken en je te realiseren dat je daar beneden je lekker druk kunt maken om van alles, terwijl de oplossingen verderop al voor je klaar staan!Groetjes,
   Ineke